همیوپاتی | آزمون معالجه
وول در طی آزمایشی متوجه علائم غیرعادی در نقاط خاصی از طب سوزنی در یک بیماری شد که یک بطری داروی هومیوپاتی در جیب خود داشت. زمانی که بطری در جیب بیمار بود در مقایسه با زمانی که آن بطری وجود نداشت، وول مدام نشانه‌های متفاوتی دریافت می‌کرد. وول متوجه شد که بطری شیشه‌ای دارو میتواند با تماس با هر نقطه‌ای از مدار آزمایش، نتایج را تغییر دهد.
بنابراین وول و همکارانش فرض کردند که انرژی الکترومغناطیسی از این مواد ساتع می‌شود که در طول مدار الکتریکی حرکت کرده و با میدان الکترومغناطیسی بدن واکنش نشان می دهند. سپس وول بر روی برخی از معیارهایی که باید به این نکات پرداخته شود، تمرکز کرد. با استفاده از آزمون معالجه او این موضوع را بررسی کرد که آیا داروهای هومیوپاتی قبل از مصرف با بیمار رزونانس ایجاد می‌کنند یا خیر، بدون توجه به اینکه آیا این داروها مربوط به فرآیندهای التهابی، مزمن یا حاد هستند.
آزمایش معالجه ساده است. دارو وارد میدان فعال بیمار می‌شود و پزشک یک قرائت EAV را انجام می‌دهد. این دارو میدان الکترومغناطیسی خاص خود را دارد. این یک میدان انرژی منحصر به فرد است که ناشی از فرایند درمانی آن داروی خاص می‌باشد. هر سلولی در بدن این توانایی را دارد که با تشخیص این میدان الکترومغناطیسی، درمان را انتخاب کند. آزمایش را می‌توان با درخواست از بیمار برای نگه داشتن دارو یا قرار دادن دارو روی صفحه فلزی که از طریق دستگاه به مدار الکتریکی بیمار متصل است، انجام داد.
با کمک تست معالجه می‌توان سازگاری درمان‌های هومیوپاتی و آلوپاتی و همچنین تست آلرژن، تست سموم اکولوژیکی را بررسی کرد، مشروط بر اینکه این مواد طبق قوانین کلاسیک تقویت کردن هومیوپاتی تهیه شوند. آزمون معالجه بر اساس تشخیص تغییرات در فعالیت الکتریکی نقطه اندازه گیری شده، زمانی که داروی هومیوپاتی از طریق الکترود غیرفعال در مدار اندازه گیری قرار می‌گیرد، می‌باشد.
هومیوپاتی در آزمون EAV
هم درمان و هم تست معالجه در روش EAV با موادی انجام می‌شوند که طبق قوانین هومیوپاتی ساخته شده‌اند. هومیوپاتی بر این اصل استوار است که اگر ماده‌ای به شکل اصلی خود برای بدن مضر باشد، اگر این ماده “تقویت شود” میتواند در معکوس کردن اثرات مضر ماده اصلی مفید باشد. تقویت کردن یک فرآیند دوگانه است و از رقیق سازی و به ارتعاش در آوردن تشکیل شده است.
روش تقویت کردن یک ماده تا به امروز به شرح زیر است: این ماده به روش شیمیایی خاصی در محلول آب یا الکل حل می‌شود تا تنتور ایجاد شود. سپس یک قطره از این تنتور در 9 یا 99 قطره محلول 40 درصد الکل و آب حل می شود. سپس این محلول با نیروی زیاد 100 بار مرتعش و لرزانیده می‌شود. در حالی که این فرآیند به همین ترتیب ادامه می‌یابد و تکرار می‌شود به طور مداوم قدرت شفابخشی ماده افزایش یافته و در عین حال خواص سمی ماده به صفر می‌رسد. از نظر تئوری، این امکان وجود دارد که این فرایند به طور نامحدود ادامه یابد.
این واقعیت که با ایجاد رقت‌ها و ارتعاشات پی در پی، قدرت شفابخشی یک ماده بدون محدودیت افزایش می‌یابد و در عین حال سمیت آن به صفر می‌رسد، توسط مشاهدات بالینی روزانه همه هومیوپات‌ها در سراسر جهان تأیید می‌شود. تاکید بر این نکته مهم است که رقیق سازی به تنهایی نمی‌تواند یک ماده را تقویت کند. و ایجاد ارتعاش ضروری است زیرا انرژی جنبشی به عنوان یک عنصر مهم را به محلول اضافه می‌کند.
بنابراین، داروی هومیوپاتی در معرض میدان یا فرکانس یا موج الکترومغناطیسی قرار داده می‌شود. بدن هنگام بیماری میدان مغناطیسی متفاوتی نسبت به زمانی که سالم است دارد. وقتی هومیوپات شرح حال بیمار را می‌گیرد و علائم پاتولوژیک او را ثبت می‌کند، مانند این است که فرکانس‌های یک داروی هومیوپاتی خاص را که فرکانس‌های مشابه بیمار را دارد، ثبت می‌کند. این معنای عبارت “مشابه، مشابه را درمان می‌کند” است.
ما هرگز نباید فراموش کنیم که EAV یک کنترل کننده انرژی است. داروهای هومیوپاتی درمان کننده انرژی بوده و آزمایشی برای اختلالات پاتولوژیک یا بیوشیمیایی نیست. این فرآیند بر اساس فیزیک است. تست معالجهEAV شاخص مفیدی از اثربخشی درمان به ما ارائه می‌دهد. همچنین میتواند به عنوان نشانه‌ای از آنچه در گذشته رخ داده، آنچه امروز اتفاق می‌افتد و آنچه در آینده رخ خواهد داد، مورد استفاده قرار گیرد.
فعالیت الکترودرمال
فعالیت الکترودرم (EDA)یکی از ویژگی‌های بدن انسان است که باعث تغییر مداوم خصوصیات الکتریکی پوست می‌شود. از نظر تاریخی، EDA به عنوان هدایت پوست، پاسخ گالوانیک پوست (GSR) ، پاسخ الکترودرم (EDR) ، بازتاب روانی (PGR) ، پاسخ رسانایی پوست (SCR) ، پاسخ پوستی سمپاتیک (SSR) و سطح رسانایی پوست(SCL) نیز شناخته شده است. سابقه طولانی تحقیق در مورد خصوصیات الکتریکی فعال و غیرفعال پوست در رشته‌های مختلف منجر به ایجاد نام‌های مختلف زیادی شده است که اکنون نام فعالیت‌های الکترودرمال استانداردترین نام است.
تئوری سنتی EDA بیان می‌کند که بسته به وضعیت غدد عرق در پوست، مقاومت ایجاد شده در در پوست متفاوت خواهد بود. تعریق توسط سیستم عصبی سمپاتیک کنترل می‌شود و رسانایی پوست نشانه‌ای از تحریک روانی یا فیزیولوژیکی است. اگربه طور خاص شاخه سمپاتیک سیستم عصبی اتونوم تحریک شود، فعالیت غدد عرق نیز افزایش می‌یابد که به نوبه خود باعث افزایش رسانایی پوست خواهد شد.
به این ترتیب، رسانایی پوست میتواند شاخصی برای اندازه‌گیری پاسخ‌های سمپاتیک باشد. تعداد غدد عرق در بدن انسان متفاوت است و در مناطق دست و پا بیشتر می‌باشد (200-600 غدد در هر سانتی متر مربع). پاسخ پوست و بافت عضلانی به محرک‌های خارجی و داخلی میتواند باعث نوسانات در رسانایی الکتریکی شود.
هومیوپاتی رزونانس
هومیوپاتی رزونانس، به استفاده از درمان‌های هومیوپاتی مطابق با اصل رزونانس می‌گویند، نه به معنای کلاسیک دارویی “موارد شبیه به هم یکدیگر را درمان می‌کنند”.
با کمک VRT ، از طریق رزونانس می‌توانیم با موفقیت داروهای هومیوپاتی را با اندام ها، ساختارهای اندام و همچنین با سلول‌ها، ساختارهای سلولی و میکروارگانیسم ها مرتبط کنیم. همچنین می‌توانیم رزونانس بین پتانسیل داروی هومیوپاتی و اندام‌ها و سلول‌های سالم را تعیین کنیم.
در سال 1992، هلموت شیمل این ایده را داشت که داروهای هومیوپاتی را امتحان کند و با اندام‌های انسانی رزونانس ایجاد کند. رزونانس بیولوژیکی زمانی اتفاق می‌افتد که یک بخش زیستی (سلول، اندام، سیستم و غیره) در یک موجود زنده تحت تأثیر یک ماده (دارو ، سم و غیره) قرار باشد و هر دو تقریباً در یک فرکانس یکسان نوسان کنند. از زمان کشف آزمایش وگا در سال 1978، این رزونانس بارها آزمایش و اثبات شده است. در بیشتر موارد از نوزود استفاده می‌شد، اما سایر داروهای موجود در بازار نیز برای رزونانس مورد آزمایش قرار گرفتند مثل داروهای هومیوپاتی، عصاره اندام‌های هومیوپاتی، مواد ارتومولکولی و غیره.
بیماری‌های مزمن با اختلالات عملکردی، اما بدون یافته‌های مورفولوژیکی یا بیوشیمیایی، مشکلات تشخیصی و درمانی زیادی را به همراه دارند. هومیوپاتی رزونانس یک رویکرد ایده آل برای تجزیه و تحلیل موفق ارائه می‌دهد. که بر اساس قوانین طبیعی فیزیک بوده و فراتر از جنبه‌های بیوشیمیایی، هومورال یا سلولی شناخته شده در طب رایج عمل می‌کند.
اساساً هومیوپاتی رزونانس مبتنی بر داروهای پیچیده هومیوپاتی است که طبق اصول رزونانس ایجاد و مورد استفاده قرار می‌گیرند. قدرت در هومیوپاتی رزونانس نیز پدیده رزونانس مربوط می‌شود. با توجه به استفاده از اصل رزونانس، هومیوپاتی رزونانس 3-5 برابر قوی‌تر از سایر روش‌های درمانی پیچیده هومیوپاتی است. که این نکته باید در مورد دوزهای مورد استفاده مد نظرگرفته شود. هومیوپاتی رزونانس برای بیان اظهارات علمی بسیار جدید است.
اما اگر بخواهیم آن را تعریف کنیم، می‌توان گفت داروها اندام و ساختارهای مربوطه را از طریق رزونانس تنظیم می‌کنند. سموم، محصولات متابولیک، باکتری‌ها، ویروس‌ها و قارچ ها شروع به نوسان کرده و تجزیه می‌شوند و از طریق سیستم و غدد لنفاوی پاک سازی می‌شوند. اکنون می‌توانیم با استفاده از هومیوپاتی رزونانس، ویروس‌ها، باکتری‌ها، قارچ‌ها و اسپورهای آن‌ها را از بین ببریم. این امر به خصوص در مورد عفونت اندام‌های داخلی نیز صادق است. عفونت‌های مقاوم در برابر درمان دیگر وجود نخواهند داشت و چرا که علائم اولیه درونی بهبود پیدا می‌کنند.
در بسیاری از موارد آزمایشگاهی، میکروارگانیسم‌ها دیگر در محیط‌های کشت قابل تشخیص نبودند. با درمان عفونت‌های ویروسی و قارچی می‌توان انتظار داشت که شرایط در ابتدا بدتر به نظر برسد. که اغلب این مرحله با کمبود انرژی و خستگی همراه است. این امر در اثر تجزیه میکروارگانیسم‌ها و همچنین نیاز بالای سیستم ایمنی و زهکشی بدن ایجاد می‌شود. مجرای صفراوی، کلیه و زهکشی روده خوب و کارامد چنین علایمی را به حداقل می‌رساند. اگر دوز بیش از حد باشد، ممکن است اندام‌ها با علائم مربوطه واکنش نشان دهند. به همین دلیل باید دوز توصیه شده مصرف شود.
تفاوت بین هومیوپاتی رزونانس و هومیوپاتی کلاسیک
در هومیوپاتی کلاسیک سعی می‌کنیم با مقایسه علائم بیمار با علائم ناشی از داروهای هومیوپاتی مختلف که در صورت تجویز به بدن سالم ایجاد می‌شود، “تصویر دارویی” (درمان اصلی) را پیدا کنیم. (Similia similibus)
این فرآیند طولانی و خسته کننده است. مرجع یک هومیوپات برای پیدا کردن درمان صحیح کتاب‌های Repertorising نامیده می‌شود. کتاب Kents Repertory از این دست کتاب‌هاست. امروز با استفاده از رایانه‌ها و وجود برنامه‌های مناسب این روند بسیار کوتاه‌تر شده است.
هومیوپاتی کلاسیک از زمان هانمن تغییر نکرده است، اما مردم تغییر کرده‌اند، همانطور که محیط روان شناختی اجتماعی یک بیماری و منشأ آن تغییر کرده است. در این مرحله ما باید از خود بپرسیم که آیا هومیوپاتی کلاسیک کاربردهای مشابهی با زمان هانمن را دارد یا خیر. هومیوپاتی رزونانس با شرایط امروزه سازگار است و می‌توان آن را هومیوپاتی پیچیده نامید. هومیوپاتی پیچیده را باید به عنوان مخلوطی از روش‌های درمانی فردی (Compositum) یا یک درمان خاص با پتانسیلهای مختلف (Hommacord) در نظر گرفت.
مزایای هومیوپاتی پیچیده عبارتند از:
• برای درمان بیماری‌های بالینی و سندرم‌های آن‌ها قابل استفاده است.
• پس از تشخیص بیماری، پزشک میتواند بدون اتلاف وقت، داروهای هومیوپاتی پیچیده را تجویز کند.
• اثربخشی رقت‌های پایین(D3-D6) به راحتی قابل مشاهده است.
• دوزها بین 2-3 بار در روز، با 5-10 قطره یک روش معمول است.
• عوارض جانبی هومیوپاتی پیچیده نادر است و زمانی که رخ می‌دهد، تنها کاری که باید انجام داد کاهش دادن دوز دارو است.
• داروهای پیچیده ارزان هستند و در پزشکی اجتماعی به خوبی جا افتاده‌اند.
• به آموزش کوتاهی نیاز دارد.
مضرات هومیوپاتی پیچیده:
• مشکلات عمیق، به ویژه مشکلات روانی و احساس ترس را نمی‌توان با آن درمان کرد.
• درمان دائمی اغلب رضایت بخش نیست، اگرچه بی ضرر است.
• درست مانند سایر درمان‌ها ممکن است ناسازگاری ایجاد شود.
عنوان کتاب: حقیقت بیورزونانس Bioresonance the Truth
نویسنده: وانیس آناگنوستوپولوس loannis Anagnostopoulos
مترجم: دکتر مهتاب جهان شاه طلب
:References
Schimmel H W. (2003). Resonanzhoméopathie. EHK. 52 (9) 600- 603
Lenger, K. (2006). Homeopathic potencies identified by a new magnetic resonance method. Homeopathy—An Energetic Medicine. Subt Energ Energ Med. 15.
Martini, F., Bartholomew, E. (2001). Essentials of Anatomy & Physiology. San Francisco: Benjamin Cummings. p. 263. Palamarchuk, M.I., Egorova, T.Yu. (2006).
Electric punch operative resonant test – New diagnostic features. Journal of State Medical University 2006 No. 1
Henning, Knut & Hommel, Hubertus & Spranger, Heinz. (2016). Biomedical System Diagnostics by Pulse Quick Check (PQC) and Electro-Acupuncture (to Dr. Reinhold Voll – EAV). 10.13140/RG.2.1.3611.1762.
Critchley, H. D. (2002). Review: Electrodermal Responses: What Happens in the Brain. The Neuroscientist, 8(2), 132-142.
Carlson, N. (2013). Physiology of Behavior. New Jersey: Pearson Education, Inc.
