متاورس

اگر در چند ماه اخیر در اینترنت جستجو کرده باشید حتماً برای یک بار هم که شده با واژه مِتاورس (فراجهان) برخورد کردهاید.
پس از معرفی متاورس، فیسبوک نام خود را به متا تغییر داد و دیگر شرکتها شروع به استفاده از آن کردند.
از آن جایی که در عصر سلامت دیجیتال، مراقبتهای بهداشتی به طور فزایندهای شامل بخش آنلاین میشوند، نباید تعجب کرد اگر این فناوری بر حوزه سلامت نیز اثر بگذارد.
متاورس چیست؟

بطور کلی تعاریف متعددی برای این عبارت ارائه شده است. برای مثال، مایکروسافت این واژه را “یک دنیای دیجیتالی ماندگار که در آن دوقلوهای دیجیتالی افراد، مکانها و اشیاء زندگی میکند” تعریف میکند. مارک زاکربرگ (مؤسس فیسبوک) میگوید که “در متاورس شما قادر هستید تقریباً هر کاری را که تصورش را میکنید انجام دهید” .
متاورس یک واقعیت موازی یا نمایش بصری واقعیت است، اما واقعیت افزوده، واقعیت مجازی یا واقعیت ترکیبی نیست، بلکه تلفیقی از این فناوریها است که شامل هوش مصنوعی نیز میشود. به عبارت دیگر، متاورس یک دنیای مجازی الکترونیکی سه بعدی شبیهسازیشده با رایانه است که در آن کاربران با آواتارهای مجازی به عنوان نمایندههای گرافیکی کاربران جستجو، زندگی و با یکدیگر تعامل میکنند .
تاریخچه متاورس

اصطلاح متاورس به خودی خود کاملاً جدید نیست. این عبارت برای اولین بار توسط نیل استفنسون، نویسنده کتاب علمی تخیلی “سقوط برف” که در سال 1992 منتشر شد، ابداع شد. در این کتاب، متاورس نشاندهنده یک جانشین مبتنی بر واقعیت مجازی برای اینترنت است که به جای انسانها، آواتارهای مجازی آنها در آن زندگی میکنند.
چگونه متاورس حوزه سلامت را تحت تأثیر قرار میدهد؟

زندگی در دنیای دیجیتال امروزی و شرایط همهگیری کرونا باعث سرعت بخشیدن به نوآوریهایی در زمینه مراقبتهای بهداشتی شده است و مدلهای کسب و کار و فرصتهای جدیدی را برای حوزه سلامت به وجود آورده است. به خوبی آگاه هستیم که سیستم مراقبتهای بهداشتی به دلیل بیماریهای مزمن طولانیمدت، افزایش هزینهها، پیری جمعیت، کادر درمان ناکافی و منابع محدود، ناپایدار است و یافتن مدلهایی که مراقبتهای بهداشتی را از بیمارستان به اتاق نشیمن منتقل کند ضروری است .
همهگیری کووید-19 نوآوران و کارکنان بهداشتی را تشویق کرد تا راههایی بیابند تا بیماران را خارج از بیمارستانها و از راه دور مدیریت کنند. از طرف دیگر، گسترش روزافزون گوشیهای هوشمند و افزایش استفاده از دستگاههای پوشیدنی نیز عاملی مؤثر در ایجاد تغییر و تحول در بخشهای دارویی و سیستمهای مراقبتی بوده است .
پزشکی همیشه یک برخورد شخصی عملی بوده است، به طوری که پزشکان میتوانند پاسخهای فیزیکی و همچنین احساسی را تشخیص دهند. با این حال، همهگیری باعث تسریع فناوریهای مراقبت از راه دور شده است. به عنوان مثال، قبل از همهگیری، 43 درصد از مراکز بهداشتی و درمانی قادر به ارائه خدمات مربوط به سلامت از راه دور بودند، اما این درصد در سال 2020 به 95 درصد افزایش یافت. این پیشرفتها دریچهای برای کشف و فناوریهای دیجیتالی و از راه دور باز کرد.
فرصتهای بسیار زیادی برای استفاده از متاورس در مراقبتهای بالینی وجود دارد. با استفاده از تجربیات همهجانبه بازآفرینیشده از جراحی، میتوان راهنماییهای زمان واقعی را در میدان دید جراح فراهم کرد. واقعیت افزوده امکان دسترسی به اطلاعات داخل بخش استریل اتاق عمل را فراهم میکند که دقت و انعطافپذیری جراحی را بهبود میبخشد.
متاورس امکان تحصیل، آموزش و برنامهریزی همزمان و همچنین روشهای پزشکی مشترک را فراهم میکند. همچنین، در ترکیب آن با هوش مصنوعی، این فناوری میتواند دقت تصمیمگیری بالینی را تقویت کند و این اطمینان حاصل شود که مداخلاتی که برای هر بیمار طراحی شده است دقیقتر خواهد بود .
دسترسی سنتی به متاورس از طریق هدست واقعیت مجازی به تصویر کشیده شده است. این رویکرد تنها با استفاده از واقعیت مجازی دارای پتانسیل بالقوهای در مراقبتهای بهداشتی است. از واقعیت مجازی میتوان به عنوان یک جایگزین مفید و بدون دارو برای مسیرهای درمانی- چه کاهش درد پس از جراحی باشد، یا کاهش درد زایمان یا درمان فوبیا- استفاده کرد .
با این وجود، واقعیت مجازی با متاورس متفاوت است و قابلیت دومی فراتر از اولی است. در متاورس، به جای استفاده از هدست واقعیت مجازی، هر فرد از طریق دستگاهی درمانگر خود را به صورت یک آواتار دیجیتال ملاقات میکند. مشاوره آنها در یک دفتر مجازی برگزار میشود و حتی بیمار میتواند برای سفارش نسخه داروی خود به یک داروخانه مجازی (یا برنامه واقعیت مجازی) مراجعه کند.
سپس، افراد میتوانند با جوامع بیمار دیگر ملاقات کرده و پیشرفت درمان خود را به شکل آواتار به اشتراک بگذارند و تحولات جدید مربوط به بیماریهای خود را مورد بحث قرار دهند. این مورد، تجربه بهتری برای کاربران در مقایسه با انجمنهای آنلاین بیمار یا بازدیدهای پزشکی از راه دور فعلی که از طریق یک صفحه نمایش تخت انجام میشود، فراهم کرده است.
در متاورس، آواتارهای سهبعدی کارکنان بهداشت فضایی برای همکاری از ابزارهایی مانند تختههای سفید دیجیتالی استفاده خواهند کرد و میتوانند بدون هیچگونه تجهیزات کنفرانس پیچیده، رو در رو ملاقات کنند. ماشینها، سیستمها و روشها بهطور ایمن از طریق دوقلوهای دیجیتال آزمایش میشوند تا عیوب و آسیبپذیریها قبل از پیادهسازی آنها در یک محیط فیزیکی شناسایی شوند .
در ابتدا، از متاورس برای شبیهسازی جراحی، تصویربرداری تشخیصی، مدیریت مراقبت از بیمار، توانبخشی و مدیریت سلامت استفاده خواهد شد. این فناوریها میتواند آموزش در مورد شرایط یا برنامههای درمانی را برای بیماران تسریع کند. در یک محیط بالینی، واقعیت افزوده و واقعیت مجازی میتوانند به تیمهای مراقبت کمک کنند.
هنگامی که واقعیت افزوده با رادیولوژی ترکیب میشود، میتواند به پزشکان توانایی ارائه تصاویر پزشکی مانند سیتیاسکن (توموگرافی کامپیوتری) را مستقیماً بر روی بیمار و در راستای بدن بیمار، حتی زمانی که فرد حرکت میکند، ارائه دهد تا پزشکان بینش واضحتری نسبت به آناتومی داخلی داشته باشند .
به علاوه این فناوری میتواند به طور بالقوه تجربه بیمار را بهبود بخشد. برای مثال، میتوان از فناوریهایی مانند رگیاب Accuvein برای تزریق داخل وریدی بهره مند شد که نقشه رگهای بیمار را روی پوست نشان میدهد .
جمعبندی:
در این مقاله با متاورس و کاربرد آن در حوزه سلامت آشنا شدیم. به کمک این فناوری، پزشکان قادر خواهند بود برنامههای درمانی با یکپارچگی بیشتر را ارائه دهند. به علاوه، تجربه بیماران و نتایج درمانی نیز بهبود پیدا میکنند. همچنین توانایی به اشتراکگذاری اطلاعات در کوتاهترین زمان ممکن بین متخصصین حوزه سلامت منجر به تشخیص سریعتر دلایل بیماری خواهد شد. نظارت بر فعالیت بیمار در متاورس همچنین امکان ردیابی آسانتر شرایط بیمار را فراهم میکند که این امر به تشخیص و درمان بیماریها کمک میکند.
جراحان نیز در یک سالن عمل مجازی ملاقات خواهند کرد تا با کمک سایر مشاوران و متخصصان در جراحی با یکدیگر همکاری کنند. جراحان، علائم حیاتی بدن بیمار، تصاویر، تاریخچه پزشکی و سایر انواع دادههای مربوط به بیمار را نمایش خواهند داد. فناوری یکپارچه جدید با متاورس میتواند نتایج آزمایش را به سرعت و در زمان واقعی ارائه دهد.
تصویربرداری رادیولوژی یکی از بخشهای مراقبتهای بهداشتی است که آشکارا از قابلیتهای بصری فراگیر متاورس سود میبرد و قابلیتهای جدیدی را در رادیولوژی ایجاد میکند که از جمله آن میتوان به تجسم و دستکاری بیشتر تصویر برای تشخیص بهتر بیماری/آسیب، مشاهده تصاویر پویا با جزئیات بیشتر و تسهیل همکاری نزدیک بین پزشکان بر روی تصاویر پزشکی در قالب سه بعدی اشاره کرد.