شبکه هارتمن، کری و بنکر
زمین ما مانند موجود زنده‌ای است که کانال‌های انرژی درون آن وجود دارد. مثل بدن انسان که از رگ‌های خونی برای خونرسانی به اعضا و اندام‌ها استفاده می‌کند، کانال‌های انرژی نیز امواج الکترومغناطیسی را جا به جا می‌کنند. این کانال‌ها به دلیل وجود میدان‌های الکتریکی و مغناطیسی ایجاد می‌شوند.
میدان الکتریکی توسط بادهای خورشیدی که از خورشید به سمت زمین پرتاب می‌شود، ایجاد شده و میدان مغناطیسی ناشی از وجود مواد فلزی مذاب در هسته زمین است که آن را به یک آهنربای غول پیکر تبدیل کرده که میدان مغناطیسی از خود ساطع می‌کند.
در نتیجه چرخش زمین برای میلیون‌ها سال به دور خورشید، امواج الکترومغناطیس یک شبکه طبیعی از خطوط انرژی و شبکه آبی در سراسر سطح زمین ایجاد کرده است. از آنجایی که بدن ما نیز منشا الکتریکی و منشا مغناطیسی دارد و دارای هاله ای از امواج الکترومغناطیس است، این میدان‌های الکترومغناطیس بر روی فعالیت بدن موجودات زنده تاثیرگذار هستند و با هاله دارای انرژی بدن در حال تبادل انرژی می‌باشند.
شبکه هارتمن
مفهوم هارتمن در اواسط قرن بیستم توسط دکتر ارنست هارتمن کشف شد. وجود این شبکه با مقایسه هزاران ژئولیتوگرافی از نقاط مختلف کره زمین کشف شد. او مشاهده کرد که مقاومت بدن انسان بر روی نقاط و یا اضلاع این شبکه به شدت کاهش می‌یابد. او در نهایت نام این شبکه را به اسم خود نام گذاری کرد.
این شبکه که در طول سطح زمین وجود دارد، شبکه ای توری متشکل از مستطیل‌هایی به طول دو متر ودر مسیر شمالی – جنوبی و عرض دو ونیم متر در مسیر شرقی- غربی می‌باشد. نقاط تلاقی خطوط بیشترین قدرت تابش را دارد. این خطوط انرژی یکی در میان مثبت و منفی هستند.
در نتیجه در نقطه تلاقی این خطوط امکا سه رویداد وجود دارد. امکان اول برخورد خطوط مثبت با مثبت است، حالت دوم، امکان برخورد خطوط منفی با منفی است و حالت سوم محل تلاقی خطوط مثبت با منفی است که به صورت خنثی نشان داده می‌شود.
نقاط تلاقی مثبت و منفی بر روی بدن انسان تاثیرات نامطلوبی دارند. این تابش‌ها اثرات عمودی دارند و حتی به طبقات بالای ساختمان‌ها نیز منتقل می‌شود. به نظر می‌رسد جریان آب‌های زیر زمینی نیز همین تاثیر را داشته باشند. شدت تابش‌ها در طول شب در این نقاط و خطوط افزایش می‌یابد.
به خصوص اگر این نقاط در محلی واقع شوند که جریان‌های آب زیر زمینی نیز واقع شده است و یا مصادف شدن این نقاط با محل کار و استراحت و خوابیدن افراد مشکلات جدی برای آن‌ها ایجاد می‌کند. در نتیجه مردمی که در این مناطق زندگی می‌کنند احساساتی چون خستگی، کمبود انرژی در بدن، عصبی بودن و بیمار شدن مکرر را تجربه می‌کنند. به این مناطق، نواحی بیماری‌زا از لحاظ جغرافیایی گفته می‌شود.
به نظر می‌رسد که علت ایجاد بسیاری از بیماری‌ها مجاورت با این مناطق کره زمین است، به خصوص زمانی که فرد برای مدت طولانی در مجاورت نقاط تلاقی این خطوط و حضور در مجاورت آب‌های زیرزمینی قرار دارد.
شبکه هارتمن با استفاده از علم چینی یین یانگ نیز توضیح داده می‌شود. یین خطوط شمال به جنوب است که حامل یک انرژی سرد است که به آرامی عمل می‌کند و به زمستان مرتبط است و تاثیرات منفی آن منجر به گرفتگی عضلات و همه اشکال روماتیسم می‌شود. یانگ مربوط به خطوط شرقی – غربی است و حامل یک انرژی گرم و خشک است که به سرعت عمل می‌کند و به التهابات مرتبط است.
خطوط هارتمن قطر 21 سانتی متری دارند.
شبکه کر
خطوط کری از اسم دکتر کری، فیزیکدان امریکایی، گرفته شده است. او در سال 1899 در مونیخ به دنیا آمد و این خطوط را کشف و به اسم خود نام‌گذاری کرد. این خطوط به نسبت خطوط هارتمن مورب است و زاویه 45 درجه دارد. محور این خطوط شمال شرقی-جنوب غربی و شمال غربی-جنوب شرقی کشیده شده است.
فاصله خطوط بین 4 تا 3 متر می‌باشد. مانند شبکه هارتمن در نقاط تلاقی خطوط این تابش‌ها حداکثر است. این خطوط به صورت یک در میان بارشان تغییر پیدا می‌کند. در محل تقاطع خطوط باردار مثبت میزان تابش انرژی افزایش پیدا می‌کند.
تقاطع باردار مثبت در خطوط کری منجر به افزایش تقسیم‌های سلولی می‌شود و در نتیجه ریسک ابتلا به سرطان در این نقاط افزایش می‌یابد. تقاطع خطوط باردار منفی ریسک ابتلا به عفونت‌های پوستی را زیاد می‌کند. علاوه بر این شدت تابش‌ها تحت تاثیر چرخه‌های ماه تغییر می‌کند. در زمانی که ماه کامل است تاثیر این تابش‌ها افزایش می‌یابد.
به همین دلیل افرادی که در این مناطق زندگی می‌کنند ممکن است با بی خوابی مواجه شوند، به خصوص در شب‌هایی که ماه کامل است، احتمال این رویداد بیشتر است. برخلاف خطوط هارتمن منشا این تابش‌ها میدان مغناطیسی زمین نیست بلکه انرژی‌های کیهانی مسبب این انرژی‌ها هستند. خطوط کری قطر 40 تا 50 سانتی متری دارند.
البته ذکر این نکته ضروری است که از آنجایی که این تابش‌ها همیشه وجود داشته‌اند، احتمال اینکه موجودات زنده به این تابش‌ها عادت کرده باشند زیاد است ولی تاثیر این تابش‌ها بر روی بدن افراد نیز اثبات شده است. دانشمندان پس از انجام تحقیقات زیاد متوجه شدند که تاثیر این تابش‌ها در مناطق شهری نسبت به مناطق روستایی بیشتر است.
چرا که در مناطق شهری وجود میدان‌های مغناطیسی ساختگی بیشتر از مناطق روستایی است.بسیاری از دانشمندان معتققدند که اگر افراد در هنگام خواب در معرض نقاط منفی شبکه هارتمن قرار بگیرند فرد دچار سردرد، مشکلات عصبی و گرفتگی عضلات خواهد شد. اگر فرد در معرض تلاقی بیش از دو خط مرتبط با خطوط هارتمن و کری قرار گیرد، شدت آسیب‌ها بیشتر خواهد بود.
شبکه بنک
این شبکه انرژی به نام محقق استرالیایی نام‌گذاری شده و از ستون‌ها و ردیف‌های مکعبی ده متری ساخته شده و توسط دیوارهای نامرئی به قطر یک متر از هم جدا شده‌اند. هر مکعب از لحاظ الکتریکی باردار است و بار آن‌ها در سطرها و ستون‌ها تغییر می‌کند.این شبکه مشابه شبکه هارتمن جهت شمالی-جنوبی و شرقی-غربی دارد.
باور بر این است که مکعب‌های با بار مثبت منجر به فر‌آیندهای زندگی بخش خواهد شد و مکعب‌های منفی باعث ایجاد حالت آرامش و ریلکس شدن افراد می‌شود. اگر فرد برای زمان طولانی در مکعب‌های با بار مثبت قرار بگیرد دچارالتهاب، بی قراری و افسردگی می‌شود. از طرفی قرار گیری طولانی مدت در مکعب‌های منفی منجر به از تحلیل انرژی بدن و ضعف سیستم ایمنی بدن خواهد شد.
در تحقیقات و آزمایشات مشاهده شده است که بین سرطان و بیماری مالتیپل اسکلروزیس و قرار گیری افراد در این سیستم مکعبی بنکر ارتباط معناداری وجود دارد. همچنین تقاطع بین نقاط این صفحات در یک نقطه باعث ایجاد افزایش تابش در این نقاط می‌شود و اثرات مضر آن بر روی بدن افراد بیشتر می‌شود.
